Zaćma u dzieci: Jak diagnozowana jest i na czym polega leczenie zaćmy wrodzonej?

Zaćma to choroba, kojarząca się z osobami w podeszłym wieku. Tymczasem poza odmianą starczą istnieje zaćma u dzieci, która może rozwijać się u noworodków i bardzo małych dzieci. Jakie są przyczyny zaćmy wrodzonej?

Zaćma u dzieci — przyczyny i diagnoza schorzenia

Wyróżnia się całkowitą i częściową zaćmę wrodzoną. Leczenie każdej z nich jest trudne i wymaga doboru częstotliwości i metod leczenia indywidualnie do wieku i stopnia rozwoju choroby. Rozpoznanie zaćmy wrodzonej jest niezwykle trudne. Jednym z podstawowych objawów jest tzw. biała źrenica, czy też odruch palcowo-oczny Franceschettiego. W przypadku zaćmy u dzieci częściowej na rozpoznanie choroby niekiedy potrzeba kilku lat, gdy zauważona zostaje przez opiekunów dopiero po wystąpieniu trudności w prawidłowym odbiorze otaczającego małego pacjenta świata. Przyczyną wystąpienia zaćmy u dzieci mogą być zaburzenia genetyczne, w tym zespół Downa, dziedziczenie, a także urazy gałki ocznej.

Zaćma wrodzona — leczenie

Jednym ze schorzeń narządu wzroku pojawiających się u dzieci, których matki cierpiały na choroby metaboliczne i infekcje w okresie ciąży, może być zaćma wrodzona. Jego leczenie polega na operacyjnym usunięciu soczewki i zastąpieniu jej sztuczną — wewnątrzgałkową. Niestety, o ile wśród dorosłych ta metoda jest skuteczna, o tyle w przypadku dzieci jest kontrowersyjna i często mocno nieskuteczna. Dzieje się tak ze względu na szybką zmianę akomodacji oka i tym samym brak szans na dopasowanie soczewki na dłuższy czas.

Zaćma u dzieci leczona może być przez usunięcie zaćmy metodą fakoemulsyfikacji, czyli ultradźwiękowego rozbicia zmętniałej soczewki i w jej miejsce wszczepienia sztucznej soczewki. W każdym przypadku niezwykle ważnym etapem pozwalającym na zwiększenie szans na powodzenie terapii jest podjęcie stosownej rehabilitacji oka, zmierzającej do poprawy ostrości wzroku i utrzymania oczu w dobrej kondycji.